A Lidija Dimkovska
E nel cielo, immagine velata
del tuo volto limpido;
l’aria quando risuona un sorso d’acqua,
la nuvola del temporale
che rintocca il suono,
tra alberi nel bosco,
la fanciullezza ch’è Natura,
l’aspetto dell’orchestra.
E nel cielo, transitano nuvole,
forme indefinite,
avvolte in luoghi isolati,
stanze nel profondo siderale;
al tramonto un nuovo giorno
cade s’una gobba di montagna.
ФОТОГРАФИЈА НА НЕБОТО
На Лидија Димковска
А на небото, завиена слика
на твоето ведро лице;
воздухот кога ѕуни голтка
вода, облакот на невремето
што го нагласува звукот,меѓу дрвјата
во шумата, младоста која е Природа,
ликот на оркестарот.
А на небото, транзитираат облаци,
неодредени форми, обвиени во места
изолирани, соби во бездната на
ѕвездите;
на зајдисонце, нов ден
паѓа врз една планинска грпка.
Traduzione in macedone di Mariangela Biancofiore
